Uitslag

Vandaag was een dag van aanpassing. Even aan de knopjes van de auto wennen bijvoorbeeld, zodat niet steeds de verkeerde schuifdeur openschuift als je met je handen vol boodschappen staat. En onze eigen Franse automaat blijft gewoon stilstaan als je de automaat inschakelt, deze automaat kruipt er onmiddelijk van tussen dus moet je je voet op de rem houden. ‘t zijn kleigheidjes, maar ze kunnen grote gevolgen hebben. En deze auto geeft geen piepjes, zoals thuis als er een nader te identificeren voorwerp te dicht in de buurt van de neus of de achterkant van de auto komt. Bij plotselinge buitjes moet je zelf de ruitenwissers aanzetten en als het donkert, gaan de lampen helaas niet van eiges aan. Opletten dus, gelukkig gaat er wel een alarm af als je de auto verlaat zonder dat je de lampen dooft dus is de kans dat Lidy de auto moet aanduwen als de batterij leeg is, vrijwel nihil is.

Verder zijn we zeer tevreden over de Dodge. Op vorige modellen had ik nogal eens kritiek omdat ze als een dweil door de plassen gingen. Vandaag hebben we even de proef op de som genomen en wat bleek? De Dodge gaf geen krimp, bleef kaarsrecht in het spoor en het stuur voelde lekker aan. Zijn wij dan met de Doge door de wasstraat gereden? Neen, het was vandaag een bewolkte dag en toen wij vanmiddag de boodschapjes gingen doen, regende het even fors en als we de weerman mogen geloven, komt er nog een schip met zure appelen aan. Ook moeten we rekening houden met een temperatuursverschil van 15 tot 20 graden. Dat wordt krabbelen ‘s morgens.

Voor de boodschappen vervoegden wij ons allereerst in de lokale Dollartree winkel. Geen onverdeeld genoegen, Het Kruidvat is er een winkelparadijs bij en daar moet je soms al met een polsstok over de rotzooi heenspringen. Maar de prijzen in de Dollartree winkels zijn ongelooflijk laag, dus kopen we daar wasmiddelen voor mensch en machine, een flesje desinfecterende handzeep met een pompje voor in de keuken en een plastic badborstel om de combifles douche/badschuim over de moeilijk bereikbare plekjes van Teletons overigens goddelijke lichaam te schuieren. Hij is niet zo van die Amerikaansche lapjes waar hij overigens, maar dat zal stom toeval zijn, altijd wel een vreemde krulhaar in vindt die absoluut niet correspondeert met de kleur die je zou verwachten. Ook de keukenrollen zijn bij de Dollartree lekker voordelig, net als antisceptisch spul voor het reinigen van toiletten, gootstenen, aanrechten en wasbakken. Mensch en materiaal zullen hier dus de komende weken niet vervuilen.

Daarna naar de Walmart voor de broodnodige prijsvergelijking. Lekker puh, we hebben weer flink bespaard. Tocht na,men we een diepvriesmaaltijd mee voor de moeilijke dagen, sloegen zes Cubaanse broodjes in en een kilo rode aardappelsalade. Samen met de bacon om te bakken en de flesjes water en cola komen we niet om van honger of dorst. Voor de gezond namen we ook nog een zak gemengde salade, wat tomaatjes en een lemon mee.

Bij de kapper was het lekker rustig. Er was een computerstoring dus er kon alleen cash geknipt worden. Wij weten niet beter! Ik kon onmiddellijk plaatsnemen op de bekende draaistoel. Het decolletee van de receptiekapster was even een reden om het onder het nylon kapmanteltje toch weer Spaansch benauwd te krijgen. Gelukkig werd Teleton door een andere kapster geknipt, wier welvingen net even ietsjes minder opwindend in zijn nek golfden. De vrouw sprak geen woord, tot de knipbeurt, nou ja geen schaar gezien, achter de rug was. Ik dacht even dat het Wendy van Dijk was, maar ik bleek volgens haar nog steeds aan dezelfde ‘little rash’ te lijden waar men in deze kapsalon wel een fijne shampoo voor had. Ze draaide hetzelfde repertoire af als haar collega een dik half jaar geleden. Of zou ik misschien toch…… Beschaamd dacht ik aan de familieflacon die we zojuist bij de Dollartree hadden gekocht en dankte de kapster vriendelijk voor het aanbod terwijl ik olijk antwoordde dat ik de rash wel zal overleven. Toch heb ik de hele avond al jeuk op mijn kop. Gek he?

Gewoontegetrouw hadden wij voor het muilezelen onze trolleys meegenomen. Nu wij ook in Cane Island op de begane grond bivakkeren, was dit eigenlijk niet meer zo nodig, de Dodge staat letterlijk voor de deur. Dan waren wij ook nog even bij Hotelbeds voor de formaliteiten. De dienstdoend jongeheer had kennelijk vroeger bij Alamo gewerkt, want hij had nog een prima verzekering zodat ik voor 40 dollar geen aanslag op mijn creditcardbudget hoefde te doen voor het depositbedrag dat ekkenlijk is opgetrokken tot maar liefst 500 dollar. Wij lieten hem beleefd zijn verhaal doen, maar omdat hij verzuimde om te vragen of wij van zijn aanbod gebruik wilden maken, bleef het lang en ongemakkelijk stil. Bij de cursus Verkooptechniek hadden ze hem kennelijk nog niet geleerd om ook echt om de deal te vragen. Uiteindelijk heb ik hem uit de droom geholpen met de opmerking dat het toch verreweg het beste voor mijn creditcardsaldo is, om maar geen verzekering af te sluiten. Nog even speelde de jongen met een foldertje over de themeparktickets. Hij verzamelde moed maar iets in hem zei dat hij zijn tijd wel beter kon gebruiken en hij legde de brochure terzijde.Wij wensten hem nog een fijne dag en hij ons een prima vakantie.

En zo hebben wij vandaag zonder te werken toch maar weer een hoop geld verdiend, maken we onszelf wijs.Genoeg om ons een doosje Claritin (dank aan Dr. Sonja) bij de Walmart te kopen, want die verkoudheid komt me zo langzamerhand de neus uit. Wel nog even de bijsluiter gelezen en wat blijkt? Als ik allergisch (onze buurvrouw zei altijd “agrarisch”, maar dit terzijde) voor Loratadine ben, bestaat de kans dat ik morgen niet meer wakker wordt. En laat dat nou zo’n beetje het enige zijn wat de stemming in huize Teleton kan bederven. Want ondanks de loopneus en de daarmee samenhangende ongemakken is de stemming opperbest en als er verder niets verandert, dan houden we dat het liefst zo!