zaterdag 13 november 2010

Op zijn streepjes staan

Na twee dagen in de themaparken was het vandaag een dag die wij geheel volgens de voorschriften van Professor Doctor Lummelhout doorbrachten. U kent de uitgangspunten van Lummelhout: Geen wekker, douchen alleen wanneer strikt noodzakelijk, klusjes uitstellen en zo mogelijk afstellen. Stofzuigen mag, maar dan wel in nachtkledij. Mocht je, na de lunch toch de neiging krijgen om bijvoorbeeld te gaan shoppen, dan is dat toegestaan, mits in de kuierstand.

En zo lanterfantten wij, na de gezonde lunch uit eigen koelkast, over het kleine outletje aan de SR535. We snuffelden alle rekken in de VF winkel af, net zo lang tot we die ene regular fit stretch  jeans hadden gevonden. Ze zijn schaars, dus vandaar. Dit modelletje zit Teleton als gegegoten en onder het motto “beter mee verlegen, dan om verlegen”, werd er een vierde exemplaar aangeschaft. Van de overige drie is er afwisselend altijd eentje aan de bast, eentje aan de mast en de derde ligt in de kast. Verder ging het, langs uitgestorven winkels waar de medewerkers je geschrokken een hartelijk welkom toejubelden. Wij luisterden beleefd naar de uitleg van de kortingsregeling, snuffelden plichtmatig nog wat in de rondte en groetten de medewerkers die we desperaat in de lege winkel achterlieten. Wat een treurnis……

Voor de Walmart hadden wij nog een verlanglijstje bij ons. Voor aardbeitjes hoef je er nu niet te zijn, dus doen we het maar met zaadloze druiven. Minstens zo gezond, maar van een portie zomerkoninkjes word je toch een stuk vrolijker. Een doosje eieren, wat bacon en…. een tweede reiskussen omdat ook Lidy nu het moede hoofd wel op zo’n handig hulpmiddeltje te rusten wil leggen op de aanstaande terugreis, waar wij het verder nog maar niet over willen hebben, stond ook op het lijstje. Van het modelletje waar Teleton zo goed over te spreken is, was nog slechts een groen exemplaar beschikbaar.  Inmiddels was er kennelijk een nieuw, maar veel kleiner model in de collectie gekomen, volgens het schappenplan in de kleuren rose en blauw. Het groene kussen lag een beetje voor schobberdebonk in het vak, zonder barcode. Even speelde Teleton met de gedachte om een kartonnetje met barcode van een rose exemplaar rond het groene schobberdebonkkussentje te schuiven. Maar omdat hij wel weet dat Big Brother je overal in de gaten houdt, besloot hij het groene kussen ter validering bij de klantenservice aan te bieden.

Twee dames wachtten hem breedlachend op. Teleton legde de kwestie voor. Goede raad was duur, zonder barcode kon de groene verschoppeling helaas niet verkocht worden. Kom op dames, wat is dat nu voor kwatsch? Wil de Walmart nu verkopen, of zijn ze een museum geworden waar groene kussentjes uit de collectie 2009 voor de eeuwigheid geconserveerd worden? Omstandig werd mij het verhaal van de barcodes en de skunummers uitgelegd. En dat het groene kussentje misschien wel eens voor een andere prijs op de balans staat dan zijn jolige familieleden. En wat het wel voor de Walmart betekende als het voor een lagere prijs verkocht zou worden dan de balanswaarde…….Dames, dames, we praten over een kussentje van 7 dollar. En als het nu niet verkocht wordt, legt iemand het waarschijnlijk weer terug in de schappen en staat er hier morgen weer een ontevreden klant….

Hoe Teleton ook op zijn barcodestrepen stond, hij kon het kussentje niet kopen. Wel kreeg hij het vriendelijk advies om nog eens bij een andere Walmart binnen te lopen om te zien of er daar wel een geprijsd exemplaar beschikbaar was. Heel even waande Teleton zich in de vaderlandsche detailhandel, waar regeltjes ook zo vaak boven een commerciele beslissing gaan. Hij voelde die oudhollandsche opwinding in hem opkomen. Heel even wilde hij ‘Sam Walton’s ten golden rules’, een toonaangevende standaard in de retailmarketing, met de dames door gaan nemen. Of, als dat nuttig mocht zijn, met de lokale manager….. En toen herinnerde Lidy hem aan de leer van Professor Doctor Lummelhout, maak je niet druk!

Het was misschien niet netjes, maar o zo goed voor de stemming in huize Teleton toen deze, beleefd zijn hoedje lichtend en met een grijns van oor tot oor de dames in sappig haagse tongval toevoegde: “ Dames, het was mij een goegen, u kunt wat mij betreft de klere krijgen, met uw k*tkussentje erbij, goedenmiddag….” Het bleef een momentje stil. “And what does that mean, sir..?”, vroeg de bijdehandste van het stel, die nattigheid voelde. “Dat betekent “Thank you very much and have nice day” in Dutch!”, legde Teleton gewillig uit, terwijl hij nogmaals galant zijn hoedje voor de dames lichtte en zijn weg glimlachend vervolgde. En Sam Walton? Die draait zich, met een rood hoofd, om in zijn graf…..

11 opmerkingen:

  1. Of zoals Herman Finkers ooit zei over V&D.
    "Verkoopt u ook kussentjes??" "Nou, we hebben ze wel, maar we verkopen ze nooit"

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hahahaha ! jammer van het kussen, maar ik lig hier plat van het lachen. Top update !!! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De dag is weer met een lach begonnen :-)

    Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat hier een sequel in zit. Want de vraag is natuurlijk of er uiteindelijk een 2e reiskussentje aan de standaard reisuitrusting van Teleton wordt toegevoegd.......

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, wat een heerlijke dag weer ! Maarre ... Hebben ze geen aardbeitjes meer voor me, in deze tijd van het jaar .... Snik ....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Probeer het vandaag nog eens... nieuwe ronde nieuwe kussen ?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. hahaha dat laatste stuk....als winkel zijnde zou je toch willen verkopen... blijkbaar niet. Goeie vertalling trouwens hihi.

    Heel veel plezier vandaag en tot morgen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. en wij gniffelen hier achter de laptop om deze onverwachte teleton actie :)
    gr, Mariska

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Daar had toch bijna Madam Consternatie Proffesor Doctor Lummelhout verslagen...
    en dat allemaal bij de Walmart.
    prachtig verhaal weer.
    Groet harm en christa

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jullie genieten volledig op de relaxte vakantiestand, heerlijk. Maar...Ton toch, tegen die aardige dames, alhoewel, het was eigenlijk wel verdiend. 'Thank you for nothing' doet het ook altijd aardig, mensen kijken je dan meestal heel beteuterd aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hahaha wat een geweldig verhaal !!

    Ik hoor je al helemaal praten met die 'sappige haagse tongval', ben blij dat ik dat zelf niet ken/doe ;-)

    Groetjes vanuit '070',
    Pieter & Petra "PenPe"

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat je toch allemaal weer niet mee kan maken bij de walmart whahahahahahhahaha.Heerlijk gewoon .

    BeantwoordenVerwijderen