Blue skies

Niet vaak zie je in Florida urenlang zulke strakblauwe luchten. Maar nu is er hier nauwelijks vocht in de lucht en is het genieten geblazen. Vandaag was er letterlijk geen wolkje aan de lucht.  Dus vertrokken we, gestoken in een nietsverhullende, ultrakorte badehose, naar Aquatica.

Bij de poort troffen we een strenge meesteres. Of we ons paspoort maar even wilden laten zien. Daar de badehose niet over een uitgebreid arsenaal zakken om iets in op te bergen beschikt, bevonden de paspoorten zich in de kofferbak. Of we die paspoorten dan toch maar even wilden laten zien…..Teleton piepte de Dodge uit en wist de ogen van alle wachtende families op zijn badehose gericht. Het paspoort werd, zoals meestal, nauwelijks bekeken en nadat de meesteres, om het goed te maken, nog een snaakse opmerking over Teletons opzichtige tulp op de antenne had gemaakt, konden wij onze weg vervolgen.

Volledig album bekijken

Het was een rustige dag in Aquatica, dus was er alle gelegenheid om de meegebrachte pakjes, zakjes en bakjes aan een grondige inspectie te onderwerpen. Doe rustig aan, dames van de tassencontrole, het is een stralende dag en we hebben alle tijd van de wereld. Dat dachten de dames bij de biometrische controle van tickets en  en wijsvingers ook…! Het duurde dus even voor we alle hindernissen hadden genomen, maar toen waren we ook binnen. Handig omzeilden we nog de hinderlijk opgestelde fotograaf en de juffrouw van het marktonderzoek. Het zou ook kunnen zijn dat beiden dachten, laat die malloot in die badehose maar snel voorbijgaan, daar is voor ons toch geen eer aan te behalen.

Hoe dan ook, wij installeerden ons onder de UV-werende maar zonlicht doorlatende parasol bij de ingang van de wildwaterbaan en vermaakten ons het eerste kwartiertje kostelijk met de worsteling die velen hadden om zich in de kleurige zwemvesten te hijsen. Vooral de mensen die een groen xxl modelletje hadden gekozen, in de hoop hier soepel in te kunnen glijden, kwamen bedrogen uit, maar groter vielen de vesten niet. Wanhopig peuterden de papzakken de drie natte gespjes in de grootste stand, zodat er in veel gevallen drie hompjes wit, blubberig vel uit het vest puilde als waren zij als kerstrollade verkleed. Maar uiteindelijk gingen ze dan te water, om meegesleurd te worden in de avontuurlijke wilde stroom. Ook leuk om te zien hoe lastig het sommigen valt de stroom weer te verlaten. Voor de leut heeft Aquatica de vloer ter plekke wat glad gemaakt en in combinatie met de sterke stroom, geeft dit een mooie vertoning van struikelende, zwikkende wanhopig hun balans zoekende zwemmers.

Ook Teleton liet zich als een drijfsijsje in zijn groene corsetje van de rivier afzakken. Lidy was nog net snel genoeg om hem voor de tewaterlating op de kiek te zetten, door de snelle stroming kwam zij helaas steeds net even ietsjes te laat bij de bruggetjes, dus verder bewijsmateriaal over deze stoere tocht ontbreekt. Bij het instappen van de tube in de lazyriver, schoof die badehose van Teleton gevaarlijk ver zuidwaarts. Niks aan de hand, de voorzijde bleef ruim bedekt dus met een nonchalant gezicht dobberde hij de Lazy River af. Niet goed begrijpend waarom Lidy bij ieder bruggetje paniekerige gebaren stond ter maken. Bij het terugzien van de foto’s viel het kwartje, de tubes zijn doorzichtig!

Wij vermaakten ons de hele middag verder aan de rand van het golfslagbad, waar wij een heerlijk plekje aan de shoreline vonden. De thermometer gaf aan dat het 75 graden was geworden. Op de terugweg naar huis kropen wij nog even door het oog van de naald. De chauffeur van de oude pickuptruck die voor ons reed, was aanvankelijk niet van plan om voor het rode stoplicht te stoppen. Halverwege de kruising bedacht hij zich en zette de auto in z’n reverse. Ik gaf hem alle ruimte. Met kloppend hart zag ik dat de auto in z’n achteruit beleef staan. Als de chauffeur een driftig typetje was, die gewend is om vol gas weg te stuiven, kon dat wel eens een akelige deuk in de nagelnieuwe Dodge betekenen. Maar ja, kan je al toeteren als de auto in z’n achteruit staat? Wij wachtten bescheiden op de dingen die zouden komen. Bij het groene licht  kwam de auto langzaam achteruit….De chauffeur herstelde de vergissing en wij kwamen zonder kleerscheuren thuis. Cane Island lag er weer spic en span bij. Het gras was gemaaid en bij ons was zelfs het portiek aangeveegd. We hebben voor vanavond een gezond homemade saladebuffetje in gedachten, met stukjes kip, een uitje, wat tomaatjes en een paprikaatje en de onvolprezen Red Skinned Potatoes. Dit alles om de bratwurst mit sauerkraut die wij vanmiddag op het terrasje genuttigd hebben, een beetje te compenseren.

U raadt het al, beste lezers, ook vandaag zat de stemming er in huize Teleton weer lekker in. We draaien er een toepasselijk muziekje bij en hebben het prima hier.  En als er niets verandert, dan blijft dat zeker zo!