Blauw

Inmiddels telt dit vrolijke Floridavakantieblog, waar ik met veel plezier dagelijks onze belevenissen en mijn gedachten daarover neerschrijf, al weer 70 volgers. En dan zie ik ook nog een heleboel Zelfstandigen Zonder Abonnement, die gezellig zo af en toe eens even vrijblijvend voor de leut komen aanwaaien. Allemaal nogmaals van harte welkom hier en voor diegene die een berichtje achter laat; dit stellen we natuurlijk helemaal erg op prijs. Maar de stille genieters zijn ons niet minder lief! Blijf dus allemaal vooral doen wat je nu doet, dan probeer ik jullie ook in de laatste week van onze vakantie een leuk, leerzaam en leesbaar blogje voor te schotelen.

Wij komen in tijdnood. Van de plannen om een ritje langs een van Florida’s kusten te gaan maken, komt lekker niks terecht. We leven hier relaxed alsof we zes, in plaats van slechts drie weken Floridavakantie hebben. O, o, wat gaat er weer een hoop tijd in het lummelen, luieren, ontspannen en daar weer van bijkomen zitten. Natuurlijk zouden we in de ochtend een uurtje korter tussen de klamme lappen kunnen blijven liggen. Of dat we misschien wat meer gedaan maken; ontbijtje naar binnen schuiven en op pad. Of, nog beter, het ontbijt maar overslaan. De wissewasjes overslaan, dan? Gewoon nog een pak nieuwe pendekkies kopen en de vuile broeken voor de TSA een paar weken in de koffer laten liggen? Ben je helemaal van de ratten besnuffeld! Juist die relaxte ontbijtjes dragen zo bij aan dat heerlijke vakantiegevoel. Teleton neemt de tijd om ieder morgen weer een paar zorgvuldig gebruinde stripjes spek uit te bakken. Zoiets vraagt tijd, oefening, vakmanschap en vooral teamspirit. Lidy zorgt er immers voor  dat de overige ingredienten voor een hartig ontbijtje, zoals daar zijn de eieren, de uitjes, tomaatjes, paprikaatjes de peper en het zout in de juiste volgorde op de aanrecht liggen, zodat Teleton ze alleen nog maar in de pan hoeft te mikken? En zeg nou zelf, als een ontbijt met zoveel zorg en liefde wordt geprepareerd, dan schuif je dat toch niet even achteloos tussen je neus en je kin? Niet doen, niet intrappen! Wij leven hier volgens de regels van de Mindfulness. Proef zorgvuldig van je maaltijd, alsof je voor het eerst een knapperig stukje spek op je tong laat smelten. Accepteer dat je niet alles kunt doen wat je wilt, maar dat je moet genieten van de keuzes die je maakt. Treed jezelf en anderen welwillend, begrijpend, geduldig en zorgzaam tegemoet, dan kom je de dag wel door!.

Volledig album bekijken

En zo genoten we vandaag weer ouderwetsch van een dagje Epcot. De hemel was weer strakblauw, geen vuiltje aan de lucht en soms, heel soms, bracht een briesje net dat kleine beetje verkoeling. We haalden de gebruikelijke fastpassen voor Soarin’. Een lastig tijdslot kregen we, tussen vijf en zes uur. Want eigenlijk wilden we dan ook naar het laatste Eat to the Beat concert van Big Voodoo Daddy…..Keuze’s.. keuzes….!Maar zover was het nog lang niet, de dag was nog jong. Nou ja, voor ons dan!

Het was rustig in het park. Gezellig zo, als je tijdig voor buggy of gemotoriseerde rolstoel uit de weg kunt gaan, zonder levensgevaarlijke capriolen uit te moeten halen. “…Gaat uw gang mevrouw, u zult wel enorme haast hebben. Laat dat echtpaar toch gewoon in het midden van het pad gaan staan met hun rolstoelen en hun telefoongesprekje daar voeren. Vandaag was er plek genoeg om er op het gemakje omheen te kuieren. De kerstboom is inmiddels ook in Epcot gearriveerd en kijk ‘t ie nou eens prachtig afsteken tegen die strakblauwe lucht……

We gingen in alle attracties waar geen wachttijd was. Even verkoeling in de bootjes  van Mexico.  Even de tijd nemen voor het optreden van de Chineesjes die wel van elastiek lijken te zijn. We kuierden van terrasje naar terrasje. Oeps, daar komt de boot naar Marokko, stap maar in en relax aan boord, ook al duurt het maar een paar minuutjes. En verder ging het voor een lunchstop met Fish & Chips waar een heerlijk tafeltje, met parasol aan het water op ons stond te wachten. Even zitten in het parkje, het was nog te vroeg voor het optreden van The British Invasion, dus was het er wel lekker rustig. De Britse druktemakers waren bij de straatartiesten, waar we ook een kijkje namen. Duizelig geworden in de 360 graden film Oh, Canada met al die leuke herinneringen aan onze rondreizen door BC, Vancouver Island, Victoria en Toronto.

Toen, laat in de middag, onze voeten een ferm protest lieten voelen, doneerden wij onze Soarin’ fastpasses aan het eerste de beste vriendelijke stel dat op ons pad kwam. Wij werden hartelijk bedankt en zagen, nadat we een stukje waren doorgelopen, de man ongelovig naar de tickets kijken! De muziek van Big Voodoo Daddy zal voor ons altijd een misterie blijven. In de tram schoven we geduldig een beetje op, toen het meisje voor ons met heur pikzarte bos haar over mijn knieen begon te swaffelen. Er was immers plek genoeg, dus laat haar maar….

Thuis schopten we onze schoenen uit en keken op onze blote kakkies naar een documentaire over Betty White van de Golden Girls. In de vriezer hadden we nog een zak Stoufers Rijstprutje. Hup, in de pan, en roeren maar, met alle liefde die in een maaltijd kunt roeren. Het smaakte wonderwel en het lemonpie yoghurtje dat uit de koelkast werd opgediept, maakte de maaltijd compleet. En wat kan ons het schelen als anderen zich misschien blauw zouden vervelen als ze de dagen op deze manier door zouden moeten komen. Bij ons zit de stemming er, als vanouds, prima in en wat ons betreft, hoeft er helemaal niks aan veranderd te worden.