Een goeie vraag!

Vol vertrouwen hees Teleton zich deze morgen weer in de korte boks. Toen hij in zijn pendekkie door de lamellen piepte om de toestand in de wereld onder ogen te zien, zag hij een staalblauwe lucht.  Maar die was er gisteren ook, zal de oplettende lezer onmiddellijk zeggen. En dat klopt! Maar de windchill waarschuwingen op de televisie waren er toen nog wel en vandaag niet meer. Geen moeder hoefde zich meer zorgen te maken dat haar kroost aan het zadel van hun fietsje zou vastvriezen. En er was een andere, belangrijke aanwijzing, die Teleton deed besluiten om de stap in de broek met de korte pijpjes te maken: De generatoren van de airco’s sloegen weer aan! Want wat was het rustig de afgelopen dagen. Heel de flat had  waarschijnlijk geruisloos de kachel opgepookt, maar vandaag loeien de airco’s weer op vole toeren!

Volledig album bekijken

Het wonen op de parterre van dit complex heeft zo zijn voor en nadelen. De boodschapjes zijn lekker snel binnen en je hoeft niet te knijpen als je moet plassen en je op de lift moet wachten. Nadeel is dat de patio aan de straatzijde nu niet direct uitnodigt om even in het zonnetje te gaan zitten. En omdat de vliegendeur ook nog eens lurps is en al uit de rails loopt als je er nog maar naar kijkt, vergaat je de lust om even naar buiten te piepen, helemaal. Niet voor niets hadden we een appartement op de verdieping met een balkonnetje als preferentie opgegeven. Maar ja, preferenties he…..Dat die andere preferentie, uitzicht op de pool, niet altijd gehonoreerd kan worden, is begrijpelijk. Meer dan 50 % van de appartementen kijkt nu eenmaal niet op de pool uit. En dat wij nu tegen de schutting van het RV-park aan zitten te kijken, nemen we voor een keertje maar op de koop toe.

Volledig album bekijken

Met het appartement zelf is niks mis. De oven bakt heerlijke broodjes, de magnetron piept heerlijke cinnamon rolls op en de koelkast houdt heerlijke colaatjes koud. Het is een rustig portiek, met vrij veel locals. De buurt is kinderrijk, rond half vier komt de kleurige optocht van de busstop op de hoek aangemarcheerd. De kids zijn welgemanierd, er wordt hier niks gesloopt, hinderlijk rondgehangen of geroeptoeterd, kortom er is geen overlast.

In de Pr1me Outlets aangekomen was de temperatuur inmiddels opgelopen tot 71 graadjes Fahrenheit. Celcius zou hier in ons land toch maar mooi bijna 22 graden voor geven en Piet Paulusma zou het winkelweer vast met een 9 honoreren. Onder een wolkenloze hemel, met een zacht briesje en met een zeer acceptabele dollarkoers is het immers heerlijk muilezelen. Jammer is dan weer dat we eigenlijk niet nodig hebben, vandaag. De Rockports rollen thuis zowat de kast uit, ook qua truien en vesten zitten we er warmpjes bij. Cosmetisch is er na de spectaculaire aanbiedingen van Prijzencircus en Dolle, Dwaze Dagen, niets aan Lidy te verdienen en ik ruik van mezelf veel te lekker om daar een dure fles Paco Rabanne tegen aan te gooien. Onze horloges lopen nog prima, de zonnebrillen zijn automatisch ingebouwd in onze dubbelfocusjes en we hebben ook geen gebrek aan tasjes, portemonnees, boxershorts of knikkerzakjes. Blijft natuurlijk wel de vraag wat we hier eigenlijk dan lopen te doen….? Goeie vraag!

Wij kochten een kleine cheeseburger (all the way, dat dan weer wel, natuurlijk..,) een regular fries en dito coke bij de Vijf brave borsten en nuttigden dit op een strategische plek uit de wind en in de zon op een bankje. In de foodcourt was namelijk een meneer onwel geworden en wij stelden geen prijs op cabaret van de toegesnelde EHBO-ers tijdens onze maaltijd.

Achteraf was dit een gemiste kans, want wie weet had er nog wel een schokkend, bloederig verhaal voor ons blog ingezeten. Bij het verlaten van de foodcourt zagen we nog wel uit onze ooghoeken dat de patient een feestelijke witte tulband kreeg aangelegd, hetgeen zijn overlevingskansen waarschijnlijk aanmerkelijk groter maakte, maar nadere informatie ontbreekt helaas. En daarom, beste lezers van dit doorgaans zo informatieve vakantieblog, waar je altoos wel weer een wijze levensles van opsteekt of dat voor die broodnodige glimlach om de zo strak gespannen lippen kan zorgen, moeten jullie het vandaag maar doen met onze hartelijk dank voor de belangstelling en de leuke reacties op onze dagelijkse schrijfsels in dit blog. Het is leuk om te weten dat ze worden gewaardeerd want dat draagt zeker bij aan die uitgelaten stemming in huize Teleton. En wat ondersteuning was nodig, want ‘we’ staan weer nationwide in de belangstelling, als Hollanders. Op iedere zender zie je de kop van onze ambassadeur Joran van der Sloot en daar wordt de stemming nu niet direct toppiejoppie van…..

Rest mij nog te melden dat de door chef Teleton persoonlijk opgepiepte diepgevrozen kipfajita’s van Fridays heerlijk waren en wij ons vanavond met een handje snacks en  een drankje voor de televisie posteren. IJs en weder dienende, wagen wij ons morgen naar Aquatica, wellicht komt daar dan weer een spetterend verhaal uit voort!