Geen ree te zien

Woensdag 7 juli

Op onze nieuwe Spartafietsen hebben we vandaag de dijk tussen Westkapelle en Domburg geinspecteerd. Na een colletje van de derde categorie om boven de zeespiegel te komen, fietsten we met de zachte zuidwestenwind in de rug, over de dijk. Links de Noordzee, rechts in de diepte ligt Zeeland veilig en vredig. De Duitsers houden zich koest op de campings en bereiden de overwinning op Spanje voor met de drie B’s; BBQ, Bratwurst und Bier. Drie daverende F16 vliegtuigen verstoren plots de rust, daarna volgt weer het geruis van de zee. Het uitzicht is fenomenaal. Liefhebbers die hun auto, net als in Daytona, tot aan het strand willen meenemen, komen hier aan hun trekken, al is het rijden over het strand niet toegestaan.

Zo peddelen wij voort en maken ons geen enkele zorg over de terugweg waar wij, naar oud Zeeuwsche traditie, de wind pal tegen zullen treffen. Wij hebben immers, naast een permanent goed humeur, voortaan ook altijd de wind mee! De tocht voert langs bermen vol wilde bloemen. We herkennen de klaproos, het piespotje, de duinroos en de wilde margrieten, maar er zijn nog tientallen soorte soorten die wij niet bij naam kennen. De bijen zoemen onophoudelijk maar veroorzaken geen overlast. Vlinders dartelen soms een poosje met ons mee. Ook dikke zwarte strontvliegen met hun goudkleurige ogen komen gezellig op onze boordcomputer zitten. Deze geeft aan dat het 26 graden is en dat we gerust nog 45 kilometer kunnen fietsen met de onzichtbare hand die ons voortdurend een zetje in de rug geeft.

En verder gaat het, over smalle B-wegetjes met hagen van beuk en meidoorn die de velden met geheimzinnige kruiden, rogge, tarwe en papaver voor ons verborgen proberen te houden maar die er vooral voor zorgen dat de wind geen vat op ons krijgt. De temperatuur op deze weggetjes vliegt omhoog tot boven de 30 graden. Op de open stukken moerasland waar de vogels broeden ne fourageren, is het heerlijk koel door de wind en kunnen we zien hoe ver we van huis zijn. In het midden van Walcheren heb je immers Middelburg met de Lange Jan, in het westen is de vuurtoren van Westkapelle en in het zuiden de Sardijntoren van Vlissingen ons baken.

We besluiten de dag met een heerlijke maaltijd bij Restaurant de Zeezot in Westkapelle en lieten ons verrassen door de keukenbrigade, die ons de vangst van de dag voorstelde. Spannend; want misschien was er vandaag wel drolbaars gevangen, of snotolf. Maar er werd ons een heerlijke, dikke moot zeebaars geserveerd op een bedje van lamsoor en zeekraal. Meer Zeeland kan een mens niet verwerken op een dag.

Met de broek op de vreethaak buikten we bij de familie met het grootste scherm uit met de wedstrijd Duitsland-Spanje. Voldaan peddelden wij in het schemerdonker huiswaarts langs de duinrand, spiedend naar de beloofde reetjes die zich kennelijk rond deze tijd, beschenen door het licht van de vuurtoren, in het gras zouden laten zien. Ondanks dat er vanavond geen ree te zien was, zit de stemming er hier in huize Teleton nog altijd prima in en als er niets verandert, dan blijft dat zeker zo!