Schedule change

Vanwege een familiebijeenkomst moesten wij zaterdagmiddag in ‘s Gravenhage zijn. Om de drukte van de veteranendag  te ontlopen, waren wij al vroeg op pad en hadden wij zelfs nog tijd om onderweg de lading tee-shirts bij medeforummers Pieter en Petra te droppen. Nadat wij in Leidschendam, omdat Teleton uit nostalgische overwegingen zo graag nog eens over de oude brug de Vliet wilde passeren, een stief kwartiertje met zicht op het zonnige terras van PENPE hadden staan te braden omdat genoemde brug geopend was voor de veteranenscheepvaart, belden wij de familie om door te geven dat wij helaas een schedule change moesten doorvoeren en dat we een kwartiertje later dan gepland zouden arriveren. Maar maak je geen zorgen, wij zitten hier gebakken met de airco op volle toeren en Bruce Springsteen op vol vermogen!

Op zondagavond controleerden wij  even de iternary van United Airlines. Grote rode letters: A schedule change has occured...!We konden de gereserveerde stoelen niet meer zien en werden met klem verzocht telefonisch contact op te nemen. Bij gebrek aan airco werd het een onrustige nacht in huize Teleton. Vanwege de goede verstandhouding met de buren, die per slot van rekening straks in november weer voor de sanseveria's moeten zorgen, besloten we af te zien van het idee om Bruce Springsteen dan maar bij op te zetten.

Op maandagochtend belden we naar United. We zijn wel gewend aan kleine veranderingen in het vluchtschema. Wij kregen regelmatig mailtjes waarin werd bevestigd dat we wel drie hele minuten eerder of later zouden aankomen of vertrekken. Maar grote rode letters, die hadden we nog nooit gezien dus worstelden wij ons met bonzend hart door het keuzemenu. Zou de vlucht samengevoegd zijn met één van de partners, zodat ons de geliefde economyplus stoelen op rij 21 door de neus geboord worden? Zet United voortaan een 767 in op deze lijn waardoor dezelfde stoelen aan de dezelfde neus voorbij zouden aan? Hebben de piloten op 1 november misschien een gezamenlijk uitje gepland, een vergadering belegd of een BHV-cursus opgedrongen gekregen?

Marilyn stond me te woord. In het Nederlands maar met het charmante Engelse accent dat mij als jongen al in vervoering bracht toen er een meisje uit Australië terugkeerde en bij ons in de klas kwam. Zij had een baantje bij een schoenenwinkel.  Zoals alle jongens uit de klas meldde ik me daar om te informeren naar de suède laarsjes die toen in de mode waren. Op de vraag welke maat je had, moest je zeker twee maten kleiner noemen. Het was namelijk niet de bedoeling dat je voet soepel in de laars zou glijden. Het was de bedoeling dat zij je, gehurkt in haar minirokje, zou helpen en als je haar dan hulpeloos aankeek omdat je de laars met geen mogelijkheid aankreeg, lispelde ze me haar heerlijke accent in je oor: “Ye moet niet trekken, maar duwen……! Ik kan nog geen schoenen kopen, zonder aan haar te denken.

Bij Marilyn had ik even associaties met golvend blond haar en een opwaaiende jurk, maar ik vermande me snel en noemde ons confirmationnumber. Een diepe zucht aan de andere kant voorspelde niet veel goeds maar het viel allemaal reuze mee toen Marilyn het schema met me doornam. De vlucht van Brussel naar Washington zou vijf minuutjes korter duren. We vertrekken een half uurtje later dan gepland uit Washington en komen nu om vijf minuten over acht in Orlando aan. Er zijn geen vluchtnummers gewijzigd, we hebben onze geliefde stoelen nog en de rode letters op de iternary zijn inmiddels weer verdwenen en hebben plaats gemaakt voor het vertrouwde ‘confirmed’. Omdat we inmiddels ook weer voor drie weken via usafunvacations beslag hebben gelegd op een Cane Island condo, zit de stemming er in huize Teleton er als vanouds prima in. En als er verder niets meer verandert, dan blijft dat zeker zo!