De Muis

Vorige week vonden wij wat zwarte dingetjes op het lichte vloerkleed. Wij dachten dat het pluisjes van de goedkope Walmartsokken waren en stofzuigden ze onbezorgd weg. Gisteren vonden wij weer wat zwarte dingetjes in de keuken. Verbaasd stelden wij vast dat het hier om echte, originele, verse muizenkeutels handelde. Die had ik, sinds ik in Den Haag boven een groenteboer woonde, geloof ik niet meer gezien!

Ons huis is tien jaar geleden nieuw gebouwd met lekker veel beton en gips, dus voor de gemiddelde Muis is er hier niet veel te beleven. In de voorraadkastjes lijkt alles onder controle; geen aangevroten doosjes rijst, cup-a-soup of macaroni. Ook de appeltjes en banaantjes worden tot nu toe met rust gelaten en De Muis had kennelijk ook geen zin in een uitje.

Met frisse tegenzin sloopten we de plinten onder de keuken vandaan. Op onze knieën met het gezicht naar het Oosten, baden wij met de zaklantaarn in  de hand, dat we  De Muis toch maar liever niet zouden vinden in deze positie. Op wat gezellige spinnenwebjes na, vonden wij niets verdachts en zeker geen verse keutels. De vraag is of wij met De Muis een permanente bewoner in huis hebben of dat hij zich zo af en toe door een klein en voor ons onvindbaar gaatje naar binnen wurmt. Eenmaal binnen heeft De Muis vrij spel om op z’n gemakje een beetje rond te keutelen. Niet gehinderd door drempels piept hij gemakkelijk onder iedere deur door. Er zijn genoeg plekjes om je hier als Muis onvindbaar te maken. Zowel de koelkast als de vriezer schijnen geliefde plekjes te zijn. Voor ons gemak zijn ze ingebouwd in de keuken en hoewel er een kleine verbouwing gepland is, gaat het ons echt te ver om de keuken verder dan de plint af te breken.

De meterkast lijkt een volgende geschikte verstopplaats. Muizen hebben voldoende aan de diameter van een potlood om zich doorheen te wurmen en naast de leidingen zit wel wat ruimte. Maar ook hier geen spoor van keutels. Qua kruimeltjes leek de bank ons, vanuit het perspectief van De Muis ook een geschikt plekje. Ook nadat we de bank van onderen hadden bekeken, vonden geen spoor van De Muis.Inmiddels weten wij vrijwel alles van De Muis, behalve zijn vaste woon of verblijfplaats. Hij piept door de kleinste gaatjes je huis binnen, maar  De Muis wandelt ook net zo gemakkelijk door de openstaande openslaande tuindeuren je huis in als er even iemand niet kijkt. Ook fijn om te weten: een muis heeft geen blaas en piest bij iedere stap een kleine druppeltje.

Mocht de Muis, van wie bekend is dat De Familie dikwijls een informateur vooruit stuurt, er in slagen om zich hier met een vrouwtje te vestigen, dan formeren zij met een beetje geluk binnen een jaar een kabinet van 340 nakomelingen! Die zich binnen de kortste keren ook weer als een razende zullen voortplanten, dus dan wordt het pas echt gezellig.

Om te voorkomen dat De Muis zich permanent in huize Teleton vestigt, hebben wij dus op strategische plaatsen een valletje neergezet. Met pindakaas, want daar schijnt De Muis dol op te zijn. Wij stonden dan ook vanmorgen op met de blijde verwachting van een kind dat gaat kijken of de Sint een verrassing in zijn schoen heeft gedaan. De valletjes bleken onaangeroerd en we vonden geen verse keutels. Enigszins teleurgesteld zetten wij ons aan het ontbijt. Voorlopig even zonder pindakaas op brood want dat zouden we wel eens hard nodig kunnen hebben; voor de muizenjacht!